Wikipedia

Hasil penelusuran

Jumat, 18 Juli 2014

Cerkak 'Panganyeping Ati'

Panganyeping Ati


Aku Resi Respati, bocah wadon sing sederhana, menengan kang duwe perawakan cilik, potongan rambut shagy sepundhak. Taun iki kuliah pertamaku neng sakwijining universitas swasta neng Semarang. Sanadyan universitas swasta ning kwalitase apik. Neng kene akeh taman-taman kang ngubengi gedhong-gedhong kampus.
Nanging dina iki, aku mung kuliah  sakmata kuliah, jam siji awan, wancine srengenge pas ana ing ndhuwur sirah. Panas buanget. Karo males-malesan aku mangkat nyang kampus numpak montor bebek, mripatku riyip-riyip kena clemloroting sinare surya.
“Ya Allah,,, puanasa cah,,,,.” Gunemku karo golek parkir kanggo montorku.
“He Resi...,” Ana swara kang kang nyelik, aku banjur mlingo, masem.
 “kowe mangkat dhewekan?” Pitakone Rizky marang aku. Rizky, kanca anyarku kang asipat supel, grapyak, lan gampang dijak kekancan.
“Kan pancen adate aku mangkat dhewe.”, semaurku.
“Lah,, sakke ya?”, “mbok jaluk diterke pacarmu.”, guneme Rizky mesam-mesem.
“Halah, ra usum pacar-pacaran.”Ayo gagean melbu kelas”
Nalika melbu kelas, pranyata kanca-kanca wis pada lungguh ing kursine dhewe-dhewe. Aku milih lungguh ing kursi kosong kang ana ing ngarepan, Rizky lungguh ing sisih kiwaku.
“Selamat pagi” Pandangune Pak Brata, dosen Psikologi Perkembangan kang isih timur kuwi karo mesem.
“Idih,,, ngganteng banget ik, putih, manis, isih nom sisan.”, ujar Rizky mesam-mesem.
“Apa ta? Wong kok ganjen?”, gunemku karo nendhang alon sikile Rizky.
“Kowe ki napa ta? Wong pancen ganteng kok.”, sumaure sengak.
Aku mung nlirik, kamangka aku mbatin, “Gusti,,, rejeki kanggo aku. Untung aku panggon ngarep, dadi aku bisa deleng dosen ganteng, hihihi”
“Resi Respati,”  Pak Brata nyeluk jenengku ning ra tak gagas.
“Heh, kae lho diabsen,” Guneme Rizky.
“Oh,,, nggih, Pak. Kula.” Sumaurku gelagapan.
“Wuuu,,, lagi munjor ya, Mbak?”. “Nglamun jorok,” Rizky ngece marang aku.
“Heh koplak, sedeng,” Ujarku.
“Tog,,,tog,,tog,,,” Abane lawang didodog saka njaba.
“Ngapunten, Pak. Telat,” Tembunge bocah lanang sing durung tak kenal.
“Telat pirang sasi?”  Kanca-kanca pada guyu ngrungokke gunemane pak Brata, “Lungguh mas,”
Bocah lanang kuwi banjur lungguh ing kursi mburi.
“Mas Darma ini mahasiswa semester 5....bla bla bla bla,,,” Aku ora ngrungokke omongane Pak Brata maneh.
Aku mbatin, “Ha? Semester 5 kuliah bareng semester 1? Bodho apa piye ta? Ckckckck,,,”
Pakuliahan iki mung diisi perkenalan, terus balik.
***
Jam 5 isuk aku wis tangi banjur tata-tata kamar lan adus. Dina iki kuliah jam 7, aku mangkat teka kos jam setengah 7. Tekan kampus isih sepi, sing ana mung rupa-rupa mahasiswa anyar. Ya sing jenenge mahasiswa anyar mesthi mangkate gasik-gasik, wong lagi seneng-senenge kuliah anyaran, hehehe. Aku lungguh ing buk ngarep kelas njejeri Dian sing lagi sibuk uteg-uteg laptop.
“He Resi,” Rizky nyeluk aku.
“Hei... Reneo,,,,” Aku ngawe-awe Rizky,  “Isih sepi,”
“Iyo pancen, sing kuliah jam 7 kan akeh-akehe cah semester 1,”.”Eh, ngerti ora?”
“Ora,” Sumaurku cekak.
“Idih,,, rungokna sik ta!”
“Hehehe, apa?”
“Mau ta aku ketemu Mas Damar pas tuku sarapan,” Critane Rizky.
“O,,,” Sumaurku.
“Kok ‘O’ tok?” Pitakone Rizky.
“Lha kon pie?”
Rizky njepaprut, “He,,, Mas Damar ki lumayan lho,” aku mung mesem.
“Kowe ki lho, mbok pie kek? Aja mung mesem tok!”
“Lha kon pie?”
“Emm,,, kowe kan lagi jomblo. Nah apa salahe cedak karo mas Damar?”
“Pie? Lha wong rak kenal kok cedhak? Ana-ana wae,” Gunemku.
“Mulane kenalan, trus,,,,” Durung bar olehe Rizky ngomong, dheweke tak tinggal melbu kelas bareng kanca-kanca.
“Resi ki semprul,” gembore Rizky.
***
Dina rebo, kuliah Psikologi Perkembangan meneh.
Heuh,,,,,
Dosene sih ngganteng, bisa cuci mata.
Nanging kuliahe jam 1 awan,
Puanase ra ngakuwati iman.
Hedeuh,,,,
“Saiki aku arep nggawe 5 kelompok. Mas komting, tulung iki dibagi marang kanca-kanca,” Pak Brata ngetungke tumpukan kertas marang Andi banjur dibagikake marang kanca-kanca, “Neng kana  wis ana pembagian kelompoklan kepriye tugase.nah, saiki ngumpul jumbuh karo kelompoke dhewe-dhewe banjur dhiskusi ngenani meteri bagiyane kelompoke dhewe-dhewe. Minggu ngarep presentasi.” Sambunge.
Kertas sing nembe dibagi banjur dak waca, aku mlotot deleng jenengku karo Mas Damar ddi saklompok.
“Heh Resi, galo,,, Mas Damar saklompok karo kowe,” Ujare rizky karo mringas-mringis. Aku mung meneng, “Yen saklompok mengko mesthi kan kenal, cedhak, trus dadi. Hahaha,,,” Sambunge Rizky.
“Bisa dadi koplak, Riz?” Ujarku.
“O,,, semprul tenan og.”
“Ayo,,, kelompok 1 kumpul,” Prentahe Andi, salah siji kelompokku.
“Kana kumpul karo Mas Damar,” Guneme Rizky, dheweke mung tak plirikki.
Aku lan anggota kelompokku gagean kumpul dadi siji.
“Kanca-kanca, iki mending dibagi jumbuh karo nomer presensine ya”, ”Langsung wae,,,. Aku karo Dani golek materi ngenani Pengertian Pranatal, Mas Damar karo Resi Psikologi Kepribadian dan Psikologi Perkembangan,,,,” Mripatku melotot kaget.
“Aku saklopmok karo Mas Damar?”, “Mesthi Rizky ribut,” Batinku.
“Materi sing wis dibagi ndang digoleki banjur ddiskusikke karo pasangane dhewe-dhewe. Tulung ngesuk sebtu dikumpulke marang aku. Mengko dak susunne lan tak edit-edit. Sarujuk ya?” Pitakone Andi karo delengi kanca-kanca.
“Sarujuk,” Sumaure bocah-bocah.
Aku lungguh dewean neng loby sinambi maca buku, ora suwe ana wong kang nepuk pundhakku, Mas Damar.
“Mas Damar? Pie, Mas?” Takonku gelagapan.
“Mengko aku golek materi nneng internnet, aku uga isih duwe file materi Pranatal nalika semester 1,” Guneme Mas Damar.
“O, yawis mas, yen ngono aku arep golek referensi tambahan neng perpus,”
“Ngono ya kena,”, “Wis ya, aku balik kos dhisik,”
“Iya mas,”
***
Aku ngadeg neng balkon kosku. Ndangak, delengi langit kang klawu peteng, sepi tanpa bulan. Sing ana mung lintang loro sisihan kang nyoroti bumi.
Heuh,,,,
Sepi,,,
Langit sepi sepo,,,
Mung ana lintang loro kang sajodho,,,
Hem,,,
Bapa, biyungsepi,,,
Aku pengen duwe kanca,,,
Kanca sing ora mung kanca biyasa,,,
Kanca kang bisa gawe anyeping ati,,,
Ora suwe olehku nglamun, HP kan ana ing kanthongku geter. Ana sms. Dak delok mung ana nomere, durung kesimpen.
From : 085727776811
Assalamualaikum,,,
Iki sapa ya?
To : 085727776811
Sinten nggih?
Aku ngenteni balesan, rada suwe.
From : 085727776811
Damar. Dek, sisuk ning perpus bareng ya..
Aku deg-degan nampa sms saka Mas Damar.
To : 085727776811
Iya mas. Sisuk aku nang perpus jam 10.
Mas Damar mbales sms,                 
From : 085727776811
Oke, ketemu neng perpus ya.


To : 085727776811
Iya mas.
Setengah mati atiku dadi deg-degan. Aku ra mudheng marang rasa sing tak rasakke. Aku banjur turu amarga wegah mikir sing ora-ora.
***
Aku tangi kawanen amarga wingi ora bisa turu, mikirke rasa sing tak rasakke. Kenapa atiku ujug-ujug ra karuan. Hem,,, yawis, aja mikiri perkara kuwi meneh, fokus tugas.
Jam 10.05 aku tekan perpus. Aku deleng sisih kiwa tengen, ora rame. Neng rak bagiyan psikologi ana bocah lanang kang lagi miyak-miyak buku. Aku kenal prawakan bocah lanang kuwi, Mas Damar. Atiku deg-degan maneh. Alon-alon aku mlaku nyedhaki Mas Damar.
“Mas,,,”
“Eh, resi,”
“Mas Damar kok melu neng perpus kenapa? Golek referensi apa, Mas?” Takonku.
“Lho? Kok ndadak takon? Ya golek Psikologi Kepribadian dan Psikologi Perkembangan ta dhik,”
“Lha jarene Mas Damar wis golek neng internet?”
“Wis oleh og. Tapi aku arep golek tambahan. Rak ya rapapa ta dhik?” Guneme Mas Damar.
“Iya, Mas. Ora apa-apa,”
“Ayo, ndang golek. Yen wis gagean dhiskusi sisan,” Prentahe Mas Damar.
Aku karo Mas Damar cekat-ceket golek buku banjur dhiskusi. Saka dhiskusi mau aku ngerti yen jebule Mas Damar asipat alus tuture lan ora grusa-grusu. Aku seneng dhiskusi bareng Mas Damar.
Bubra dhiskusi, aku karo Mas Damar omong-omongan biyasa. Ing tengah-tengahe geguneman, Mas Damar takon, “Dhik, lha pacarmu saiki neng ndi?”
Hah?! Aku keget krungu Mas Damar takon masalah pacar. Aku mung meneng tok.
“Eh, aku kurang ajar ya, Dhik? Takon-takon masalah pribadhi? Yawis, ga usah disauri gak papa, Dhik.”
Aku gedheg-gedheg, “Ora apa-apa, Mas. Aku ora duwe pacar og.”
“O,,, bukane ora duwe, Dhik. Tapi durung duwe,” Sumaure Damar.
Aku meneng tok.
***
Wiwit saka perpus, aku lan Mas Damar dadi tambah akrab. Arep saben dina Mas Damar sms marang aku. Yen Mas Damar ora sms rasane aku galau. Wis sewulan iki aku karo Mas Damar tambah cedhak. Kerep dholan bareng lan mangan bareng. Nanging during tekan hubungan sing jelas.
Sakwijining sore, Mas Damar ngejak dholan aku mangan bareng. Dheweke mapag aku jam setengah 5. Aku lan Mas Damar mangan neng sakwijining rumah makan penyet ing dhaerah Peterongan.
“Dhik, adhik ngerti apa tujuanku sore iki ngajak mangan bareng?” Takone Mas Damar marang aku. Aku mung gedheg-gedheg karo mesem.
“Hem,,, aku meh ngomong ngenani pangrasaku marang sliramu,” Atiku deg-degan, “Wiwit pertama aku weruh sliramu, aku wis ngrasakke rasa sing aneh marang sliramu.”
“Dhik,” Mas Damar ndelengi mripatku, “Aku tresna marang sliramu. Aku pengen sliramu ana ing sisihku sateruse.”
Aku mung meneng tok, “Dhik, tulung jawab aku. Yen emang sliramu ora seneng, aku trima legawa, Dhik.”
Aku manthuk-manthuk alon, Mas Damar kaget, “Emm,, maksude apa, Dik? Sliramu nrima aku?”
Aku manthuk-manthuk maneh karo mesem. Mas Damar melu mesem, “Matur nuwun ya, Dhik. Gelem nrima aku, aku janji, aku bakal usaha ora gawe kowe lara.”
“Iya, Mas.”
***
Bener bedhekkanku, Mas Damar kuwi asipat alus, ra pernah gawe lelara aku. Wis telung sasi iki aku pacaran karo Mas Damar, ning ora tahu diseneni.
Bengi iki aku arep ngancani Mas Damar tuku sepatu ing Paragon. Ing tengah-tengahing milih sepatu, ana bocah wadon marani Mas Damar.
“Mas Damar?” Ujare wong wadon kuwi, Mas Damar mung meneng.
“Pie kabare? Ora pernah kabar-kabar ik.” Celathune wong wadon mau.
“Iki sapa, Mas?” Pitakonku marang Mas Damar.
 “O,, aku ngerti kenapa kowe ra pernah kabar-kabar aku meneh,” Ujare wong wadon iku sinambi mlerokki aku.
“Iki pacarku, dhewe wis ra ana hubungan apa-apa meneh,” Guneme Mas Damar rada kasar.
“ Aku ki durung trima mbok putuske. Eling, Mas. Dhewe wis barengan telong taun, aku ora bisa lali dek jamane dhewe pacaran. Lan aku yakin, kowe ya ora bisa lali karo aku,”  Ujare mantane Mas Damar.
Aku wis ora kuwat ana ing kana ngrungokke omongane mantane Mas Damar. Eluhku mbrebes mili, ora kuwat maneh ngempet metuning eluhku. Aku banjur mlayu sabanter-bantere. Mas Damar nyeluk lan ngoyak aku. Tanganku ditarik,
“Dhik,,, percaya karo aku. Tresnaku mung kanggo kowe, lan aku uga tresna banget marang sliramu.” Celathune Damar sinambi deleng mripatku.
Aku gedheg-gedheg, “Ora, Mas. Aku ora sanggup lanjut maneh karo kowe.”
“Tulung, Dhik. Wenehi aku kesempatan. Tulung,” Ujare Mas Damar.
Aku gedheg-gedheg meneh, “Ora, Mas. Aku ora sanggup.” Aku langsung mlayu nyegat taksi. Mas Damar nothog lawang taksi lan nyeluk-nyeluk jenengku.
Eluhku metu dleweran tambah deres. Mas Damar, Cinta Pertamaku. Telung sasi pacaran karo Mas Damar iku kaya-kaya ana ing swarga ndonya. Aku bener-bener ngrasa diurmati lan diperhatike. Aku ora bisa lanjut karo Mas Damar. Nanging, yen gusti ngijabahi aku lan Mas Damar dadi siji maneh, aku ya ora bisa mlayu saka kasunyatan.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar