Wikipedia

Hasil penelusuran

Jumat, 18 Juli 2014

Cerkak 'Jarwo'

JARWO


Rame suarane bocah-bocah pada lagi bal-balan. Neng lapangan sing ndhisike sawah tegalan. Pada seneng amarga bisa gawe nrobos gawange mungsuhe.
Apa maneh Jarwo, bocah sing senengane totohan. Tim sing dicekel bisa menang. Senenge ora ketulungan, amarga menang gedhe. Bal-balane wis bubar, Jarwo lumaku bali omah sinambi guya guyu dewe karo nyekeli duwite mau. Arep tekan omah, duwite langsung diwadhahi sak.
Tekan omah, si mboke wis ngadeg neng ngarep lawang. Banjur takon saka ngendi wae sak awan ora bali omah, bareng bali kok wis wengi. Jarwo mangsuli yen dheweke dolan. Mboke takon maneh karo Jarwo, apa dheweke njupuk duwite mboke? Amarga dhuwit sing disimpen neng lemari kari separo. Jarwo sumaur ora ngerti banjur lumayu mlebu kamar. Lawange ditutup.
“Bocah ditakoni kok malah lunga, kurang ajar.” Si mbok nesu.
Si mbok mlebu omah. Guneman karo bapake.
”Pak, Jarwo kok kelakuane kaya ngono ya pak”Si mbok takon.
”Ya mbuh mbok, arep piye maneh. Kesel nuturi saben dina. Ora gelem menda” Jawabe Pakne.
“Ya wis nek ngono”Si mbok pasrah.
Neng jero kamar, Jarwo ngitung duwit olehe menang taruhan mau. Diitung oleh duwit wolungpuluh ewu. Banjur mikir, arep dikapakke duwite iki. Kanggo mangan enak ya isih, arep mabuk wedi dipenthungi bapake. Timbang bingung-bingung, mending tinggal turu. Karepe sesuk arep di nggo apa.
Isuke Jarwo mangkat sekolah. Bocah SMP kuwi ora pati pinter piwulangan nanging pinter ngapusi wong. Tekan sekolah wes telat. Gurune wis ngulang murid-murid liyane. Buka lawang banjur atur salam.
Jarwo mlebu kelas. Matur karo bu gurune, nyuwun ngapura yen dheweke telat. Bu gurune mangsuli yen ora pisan pindho dheweke telat mangkat sekolah. Banjur takon apa sebabe dheweke telat terus. Jarwo mangsuli wau neng dalan macet total, ora bisa mlaku mobile.
Bu gurune kaget terus nakoni Jarwo apa Jarwo mangkat sekolah numpak mobil. Jarwo mangsuli yen dheweke mlaku,ora numpak mobil. La wong motor wae ora duwe apa maneh mobil.
Bocah-bocah padha guyu. Bu guru ngendikani muride dikon meneng banjur takon karo Jarwo dalan ngendi sing macet, neng desa kok macet. Jarwo sambi kalem njawab yen dalan sing macet ya neng Jakarta kae, neng desa kene ora bakal macet nek ora ana pesawat tiba neng dalan.
Sak kelas padha ngguyu bekakan. Bu guru nuthukke penggaris neng meja lan ngakon meneng bocah-bocah. Bu guru nagih PRe Jarwo sin diwenehke minggu wingi. Jarwo meneng sedela. Jarwo njupuk buku saka jero tas.
Bu Guru kaged. Ngendikan yen Jarwo kuwi bocah sing resikan banget. Bukune tanpa ana coretane babar pisan. La kok coretan, tulisan wae ora ana. Banjur takon karo Jarwo, PRe sing ndi la kok buku kosong blong ora ana tulisane.
Jarwo mangsuli PRe digarap neng buku ngono iku. Yen ora ana ya dudu tanggung jawabe dheweke. Amarga wis digarap mau bengi.
Bu Guru nesu-nesu. Jarwo diamuk entek-entekan. Piye maneh, sekolah tekane telat, PR ora digarap. Telat wae alesane ngapusi. Bu Guru isih duwe ati kanggo Jarwo. Jarwo diutus ngerjake PRe neng jaba kelas. Sak jam pelajaran kudu wis rampung. Yen ora rampung bakal diwenehi tugas maneh sing luwih akeh.
Jarwo metu saka kelas. Lawange ditutup alon-alon. Omangane Bu guru ora ana sing dirungokake. Dheweke lenggah ing kursi ngarep kelas. Buka buku ora ana tulisane, apa sing arep digarap. Dasare bocah bandhel, ora suwe nyangklong tas bali omah.
Jarwo lumaku metu sekolahan. Pak kepala sekolah uga ngepasi metu saka kantor. Ngundang Jarwo sing lagi lumaku arep tekan gerbang sekolahan. Jarwo mandeg banjur ditakoni pak kepala sekolah, arep ngendi lagi mlebu wes bali dewe. Jarwo sumaur yen dheweke arep tuku buku tulis, mau diutus bu guru. Pak kepala sekolah ngomongi cepet mlebu kelas yen wes tekan.
Pak kepala sekolah ngubengi sekolahan. Kelas-kelas ditiliki siji-siji menawa ana guru sing ora mulang. Tekan ngarep kelase jarwo kepethuk bu guru. Pak kepala sekolah deleng bu guru kaya lagi bingung. Pak kepala sekolah nyedhak lan nakoni bu guru kahanan apa sing lagi digolekki. Bu guru malah nyuwun pirsa karo pak kepala sekolah apa pak kepala sekolah ngerti bocah sing neng ngarep kelas mau. Pak kepala sekolah ngendikan ora ngerti lan takon maneh sapa sing garap mau. Bu guru mangsuli jarwo.
Pak kepala sekolah kaged. Pak kepala sekolah nyritakno yen mau jarwo metu saka sekolahan arep tuku buku diutus bu gurune.
Bu guru nesu-nesu ing batin. Bocah kok kurajg ajar nemen. Wes diwenehi kesempatan malah minggat. Olehe mbokne ndidik bocah kuwi piye biyene. Ora duwe sopan santun. Kepela sekolah wae wani diapusi.
Bu guru ngendikan karo pak kepala sekolah yen jarwo mau diutus nggarap PRe neng jaba kelas. Ora tuku buku tulis. Lha wong bukune wae isih kothong oblong-oblong. Pak kepala sekolah muni karo bu guru, mengko awan parani wae neng omahe. Ora mung kaping pisan olehe nakal.
Neng jaba sekolahan jarwo kepethuk karo kanca-kancane sing ora sekolah. Ditakoni kok ora mlebu sekolah ana apa, apa perkara wedi karo gurune. Jarwo mangsuli ngapa kudu wedi karo guru, mau ra garap PR dikon bali ya wis bali, malah genah bisa dolanan.
Bareng ngono diajaki mendem bareng neng buri pasar. Tinimbang bali omah bisa-bisa malah mung digremengi wong tuane.
Mulane jarwo ora gelem diajaki alesane ora duwe duwit. Nanging kanca-kancane ngerti yen wingi bar menang totohan. Kepeksa jarwo anut melu kanca-kancane mendem.
Wiwit esuk nganti arep magrib, jarwo durung bali karo kanca-kancane. Padha mendem lan guyonan. Jogged-joged ora karuan nganti kancane ngelingke wawyah wis bengi.
Jarwo bali omah. Durung tekan omah kepethuk adhine lagi goleki dheweke. Adhine ngandani mase yen digoleki mbboke karo pakne. Jarwo bali bareng karo adhine.
Tekan omah wis dienteni mboke. Jarwo meneng wae bablas mlaku menyang jero omah. Jarwo diundang bapakne. Ditakoni saka ngendi wae, wis wengi lagi tekan omah. Jarwo mangsuli saka sekolah.
Bapake jarwo wis ngerti yen jarwo bolos saka sekolahe. Amarga mau awan bu gurune teka neng omahe jarwo. Nyritakake kabeh sing dilkoni jarwo neng sekolahan.
Ngerti ngono mboke sedih. Pakne ngamuk karo jarwo. Nanging jarwo ora malah wedi apa duwe rasa salah, malah nesu-nesu ora karuan marang wong tuwane. Pikirane ora bener amarga isih kena efek ombenan. Barang-barang dirusak. Wong tuwane ditendhangi. Pakne lan mboke sing wis tuwa ora bisa apa-apa.
Jarwo minggat sak paran-paran. Lumaku turut pinggir dalan. Nyusur dalan sing becek kena banyu udan. Jarwo lenggah ing pinggir dalan. Sinambi deleng wong-wong sing pada sliwer lewat ngarepe.
Mlengak sisih tengen. Ana wong tuwa sakpantaran wong tuwane. Lagi lungguh pinggir dalan karo wadah kaleng bekas neng ngarepe. Ngenteni wong sing gelem menehi recehan. Karo masang rai sing melas, meneng ing pinggir dalanan.
Ora suwe ana preman sing lagi mendem lewat ngarep si mbah. Si mbah njaluki melase karo nom-noman iku. Ora recehan sing diwenehke, nanging sadukan sing diwenehke si mbah. Duwit sing ana ing kalen pada kocar kacir tekan ngendi-ngendi.
Jarwo sing isih rada mabuk iku ora suwe sadar. Deweke delengi mbah wadon iku. Mesakake nemen uripe. Wis tuwo isih mergawe kaya ngono. Anake pada lunga neng ndi? Ora gelem ngopeni wong tuwane apa piye? Pitakon-pitakon iku sing ana ing sirahe jarwo. Nganti-nganti jarwo sedih ngrasakake wong tuwa iku.
Kelingan karo mboke lan pake sing lagi neng omah.  Kepikiran mboke nangis wayah ditinggal mau. Pakne sing katon sayah deleng anake kaya ngono. Apa iya deweke tega nelangsakna wog tuwane? Apa arep gawe wong tuwane urip neng dalan kaya mbah kae? Jarwo karo delengi mbah wadon iku lan mikir wong tuwane.
Banjur Jarwo mikir yen deweke ora bisa deleng mboke karo bapake kaya ngono kuwi. Yen deweke lunga, mesti bingung wong tuwane.Banjur deweke ngadeg saka lenggahe. Mlayu bali omah maneh. Wayah neng dalan, ora krasa luh netes saka mripate. Nanging jarwo ora merdulikake. Sing neng pikirane mung wong tuwane.
Tekan omah, mboke karo pakne lagi lungguh ing kursi omah ngarep. Jarwo saka jaba, mlaku tumuju mboke. Deweke sungkem neng sikile mboke karo nangis mingsek-mingsek. Nyuwun panguprane sing gedhe kanggo salahe sing dilakoni jarwo. Selawase dadi anak bisane mung nyusahke.
Mboke sing lenggah, nangis neng kono. Pakne  kaged, amarga jarwo bisa sadar ngene. Nanging pakne uga ngucap syukur, jarwo bisa apik kaya ngono.
“Jarwo..jarwo”  mboke sambi ngelus-elus sirahe.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar